Na maandenlang aan de geschreven vorm van de familiekronijk te werken, had ik een andere "zorg": de inhoud van die kronijk te presenteren in een vorm, die verteerbaar is voor een breed publiek, en dat op een tijdspanne dat ik hun aandacht kon houden. Het publiek zou wel een zekere interesse hebben (men heeft trouwens zelf ingeschreven voor een familiefeest, waarvan deze materie het thema was), maar moest niet overdonderd worden met een opsomming van data en feiten.
Ik herinner me dat , toen ik 1984 op het toenmalig familiefeest in Oud-Turnhout een presentatie gaf (met dia's, de technologie van die tijd), ik het publiek niet echt kon boeien. Ze hebben toen welwillend geluisterd, het obligate applaus gegeven, respect betoond voor de inzet, en gezegd dat het goed was. Ik had toen echter het gevoel dat ik ze niet meehad. Waarschijnlijk had ik toen als een "postzegelverzamelaar" mijn gehoor overdonderd met alles wat ik toen "verzameld" had. Ik had mij geconcentreerd op de inhoud, en minder aandacht gegeven aan de vorm.
Dit mocht niet opnieuw gebeuren.Daarom kwam het erop neer een selectie van de informatie te presenteren die visueel goed overkwam. Een presentatie in powerpoint geeft de mogelijkheid met een paar kleine truukjes een en ander mooi, dynamisch en boeiend te geven. Bovendien komt het erop aan het publiek niet te overdonderen met met een nuchtere lijst van namen en data, maar hier en daar iets uitpikken, en daar op focussen. Af en toe een humoristische noot ertussen blijft de aandacht trekken van het gehoor.
In plaats van een opsomming van voorouders, geef de eerste aan, en laat de rest voorbijflitsen tot je 6 generaties verder zit. Heb je enkel een naam en geboortedatum, schenk er dan minder aandacht aan. Geïnteresseerden kunnen dit achteraf opzoeken in het boek.
Toen ik de grafrede van Henri Verhelst las, wist ik meteen dat ik die door Jo moest laten brengen, die was hem op het lijf geschreven, dat zou afwisseling brengen in het misschien wat "saaie" verhaal..
Ik was ontroerd door de litanie van Onze Lieve Vrouw van Groeninghe, en zeker wat die voor verschillende generaties van onze voorouders betekende in moeilijke dagen, en vond dat Greet dat zeker kon brengen.
Ook het gedicht van Nancy Verhelst had mij geraakt, en Els heeft dit dan ook voorgedragen.
Toen ik deze keer de presentatie bracht, voelde ik meteen dat ik contact had met het publiek, ik zat op de juiste frequentie. Het applaus achteraf voelde gemeend aan, de gelukwensen ook, en de maaltijd smaakte voortreffelijk. De inspanning om de familiekronijk te maken was niet vruchteloos geweest.
