gedicht geschreven door Nelly Verhelst, 1996
Allemaal
familie van elkaar naar het kind steeds wijder de ruimte |
![]() |
Els brengt het gedicht op het feest. |
Maar af en toe vloeien de lijnen
opnieuw
zie je de rimpels en de
herinneringen komen
de verhalen van het kind die
als waterlelie’s bovendrijven
dan is het goed te verblijven
samen met de anderen
van vergeten dingen nieuwe horizonten tekenen
straks de voeten nat
een beetje dieper
tot het middel
en eindelijk samen feest.
Nelly Verhelst uit Waasmunster (een naamgenote, niet direct familie), schreef dit gedicht ter gelegenheid van een familiereunie “13 generaties Verhelst” van een tak uit Oost-Vlaanderen in 1996. Dit gedicht werd tevens gepubliceerd in het gelijknamig werk van genealoog André Verhelst.